De Hartelijkheid van het Hart
In mijn eerdere beschrijving, blog van 6 januari jl., staat het menselijk Hart symbool voor het onverwoestbare lichtje en zoals ik het zie: het doel van het leven is de weg naar het Hart.
Een uiterst moeizaam proces om door de dichte mist de Hartelijkheid van het Hart te vinden. Die dichte mist, zoals ik schreef op 6 januari jl. is ontstaan en gecreëerd door de mens, WIJ, gedurende voorbije tijdperken.
Elk mens loopt zijn eigen tempo en bevindt zich op een bepaald punt van het pad. Sommige mensen, en dat zijn er veel, zijn nog steeds bezig met het verdikken van de mist waardoor de weg naar het hart nog niet eens in beeld is.
Aangezien ieder van ons individueel haar/zijn eigen weg loopt, is het onmogelijk om iedereen op dezelfde lijn te zetten. Een heugelijk feit echter is, dat het Watermantijdperk mensen op weg naar het Hart gaat verbinden, waardoor de mist op dat pad sneller kan worden opgelost.
Het bovenstaande is symbolisch en de mist kun je zien als de gebieden van illusie en geslotenheid in onszelf. Dus ook alles waarin we momenteel vastlopen.
Het einddoel
Het einddoel is voor alle mensen hetzelfde, maar ieder loopt in dit proces zijn/haar eigen weg. Zo kun je eigenlijk alleen maar getuigen vanuit eigen ervaring. We kunnen onszelf uiteraard wel helpen door herkenning te vinden uit de ervaring van anderen, want we hoeven niet allemaal in dezelfde valkuilen te stappen.
Bij mij was het in het jaar 1993 dat ik gewaarwording kreeg van het zogenoemde ‘onverwoestbare licht’ in mijzelf. In het najaar van 1995 begon ik het licht letterlijk in mijn hoofd te zien en begin 1996 werd ik me bewust dat ik een bepaald pad liep. Wat later bleek: de weg naar het Hart.
Jaren daarna, in 2008, was ik in de veronderstelling dat ik in dat jaar het eindpunt van dat pad zou gaan bereiken. Dit bleek echter een te hoog gegrepen illusie in mijzelf. In de daaropvolgende jaren begon ik een steeds herhalend patroon te ontdekken. Een tijdspanne waarin telkens terugkerende items aan bod kwamen.
Door deze steeds meer te verfijnen zou het mogelijk kunnen zijn om de eindstreep te behalen. En elk jaar weer was ik mij bewust van de kansen die tot een hereniging met het licht in mijzelf konden leiden. Het bleef vaak tot op het laatst toe spannend, maar eindigde steeds in een zekere teleurstelling.
Achteraf echter werd het altijd duidelijk dat de mist in mij nog niet voldoende was opgetrokken en kreeg ik inzicht in, wat daar nog voor in de weg stond. Steeds weer, en nog meer, ‘werk aan de winkel’.
Als één van WIJ
Een dergelijke cyclus duurt ongeveer één jaar en elk seizoen hierin heeft vensters waarin bepaalde gebeurtenissen kunnen plaatsvinden. Het begint rondom de winterzonnestilstand en de cruciale maanden zijn tot het begin van de zomer als de Zon haar hoogste stand heeft bereikt.
Het telkens weer spannende proces is nu, begin januari, weer begonnen.
Vooral ook omdat het jaar 2023 in het teken stond van afrondingen en duidelijke taal dat het ‘klaar’ is, zou het zomaar kunnen dat het NU weleens écht zover zal zijn. Het is daarom dat ik begonnen ben met deze blogs om zo de actuele gebeurtenissen te kunnen delen.
En als het proces werkelijk klaar is en alles open en helder in mij, kan ik mijzelf middels deze blogs ‘introduceren’ als een voorbeeld voor de grote mensenfamilie. Als één van WIJ die de weg naar het Hart heeft gelopen, volbracht en voltooid.
En dan gaat er iets nieuws komen…
Dank zo mooi
Heel mooi, Harry. Fijn om nog wat meer inzicht te krijgen in je proces en de cyclus die je beschrijft. Krachtig om ook de zo menselijke ervaring van illusie, hoop en teleurstelling te delen!